002 heeft dit verhaal op papier gezet vanwege een reunie van de lagere school.
De Valkuil Jaap en Kees
Het zal een ongeveer 1974 of 1975 geweest zijn dus we zaten in de 5e of 6e klas.
Het was weer zo'n woensdagmiddag, dus verplicht vrij en niks te doen want we konden nog niet internetten.
Wij waren dan veel in het duin te vinden, waaronder ook het stuk van boreel achter bij Mientjes dat beheerd werd door de heer Jaap Scheffer de boswachter.
Nu kunnen wij bijna zeker zeggen dat hij de enige boswachter is die het volgende heeft meegemaakt.
Omdat de goede man (lul) het altijd nodig vond om ons uit "zijn" duin te jagen vonden wij het tijd om de vrije woensdagmiddag eens nuttig te besteden aan een goed doel.
Uit ervaring wisten we dat hij elke middag om dezelfde tijd 15.30 dacht ik met zijn mosgroene echte lelijke besteleend het duin in kwam gereden.
En aangezien er maar een toegangspad was, had ons plan een heeeel hoog slagingspercentage.
We "leenden" 2 scheppen bij Mientjes uit de schuur en stonden vlak na de middag al echte kinderarbeid te verrichten door een kuil van 3 bij 1 meter midden in het toegangspad van het duin te graven die ook nog eens zo,n 75 centimeter diep was.
Nou strooiden de tuinders regelmatig irissenstro over het pad tegen het stuiven dus dat deden wij dus ook over een lengte van een meter of 50 en natuurlijk over onze kuil.
Bij alles wat we hoorden schrokken we ook want er was natuurlijk wel enige sprake van spanning, en er was dan ook meer angstzweet dan zweet van de inspanning.
De scheppen netjes teruggehangen bij Mientjes en op zolder van het schuurtje afwachten. Minuten leken wel uren maar daar hoorden wij het lelijke eendje aankomen.
En het onvermijdelijke ging gebeuren met een daverende klap belande de voorwieltjes van de eend in onze kuil en lag hij daar troosteloos voorover in het gat.
Scheldend en tierend kwam hij bij de heer Mientjes en zij stonden onder aan de trap van de schuurzolder waar wij onze schuilplaats hadden.
Mientjes had toen al een vermoeden maar zei gelukkig niets en pakte zijn trekker om hem uit het gat te trekken. Het voorasje van de eend was, zo bleek het later zo krom als een hoer. De boswachter heeft nooit geweten wie het heeft gedaan, maar het stond wel stoer op zijn cv.
Conclusie: Met Jaap en Kees valt niet te spotten (nog steeds niet)
Reclame : Voor een valkuil groot of klein moet u bij Jaap en Kees zijn !!!
: Nieuw !!! valkuil met matras voor een zachte landing.
Dit is een waar gebeurd verhaal dat we uit angst voor straf heel lang stil hebben gehouden.